Saturday, March 19, 2011
هزاردستان به چمن
 | ||||
| تصنیف چهارگاه شعر: امیر جاهد آهنگ: امیر جاهد آلبوم: خزان |
 |
|||
| هزاردستان به چمن | دوباره آمد به سخن | |||
| که ای خسته از رنج دی | ببین جشن گلهای من | |||
| بکن دل ز نقدینه‌ی جان | بنه در کف می فروش | |||
| کنار گل و لاله دو جامی بزن | ||||
| بنوش و چشم از مهر و مه بپوش | مکش منت آسمان به دوش | |||
| مده دستُ با دست بی نمک | نمک جز لب با نمک | |||
| جزای کردار ستم‌پیشگان دهد نفخه‌ی صور | دوای درد دل دلدادگان بود شورنشور | |||
| بسوزد از شر بشر یکسر خشک و تر | نماند آخر زین حیوان اثر | |||
| نیرزد این جهان بدین | که بهر دل دل شکنی | |||
| برون کنی پیرهنی از تنی | ||||
| مکن این طنازی با ما | عبث به خود می‌نازی جانا | |||
| از این بلندپروازی دانم | کآخر شکار بازی جانم | |||
| همه شب سر بردن به یک دل دو جا | نگران کین دوران نماند به جا | |||
| تو مشو مایه‌ی آوارگی | دست من و دامان تو | |||
| بنما چاره‌ی بیچارگی | ما و عهد و پیمان تو | |||
| ریشه گر حاصلش این بار نیست | تو مده لاله دگر خار چیست | |||
| جاهد این میکده را آب گرفت | کس در این معرکه هشیار نیست | |||
*: مینیاتور از آثار استاد میرزا آقا امامی اصفهانی.
<< بازگشت به صفحه اصلی