Sunday, April 11, 2010
جان عشاق
 | ||||
| تصنیف اصفهان شعر: حافظ آهنگ: پرویز مشکاتیان آلبوم: جان عشاق |
 |
|||
| دوش می‌آمد و رخساره برافروخته بود | ||||
| دوش می‌آمد و رخساره برافروخته بود | تا کجا باز دل | |||
| تا کجا باز دل غمزده‌ای سوخته بود | ||||
| رسم عاشق‌کشی و شیوه شهرآشوبی | ||||
| رسم عاشق‌کشی و شیوه شهرآشوبی | جامه‌ای بود که بر | |||
| جامه‌ای بود که بر قامت او دوخته بود | ||||
| جان عشاق سپند رخ خود می‌دانست | ||||
| جان عشاق سپند رخ خود می‌دانست | آتش چهره بدین کار برافروخته بود | |||
| برافروخته بود | ||||
| گر چه می‌گفت که زارت بکشم می‌دیدم | ||||
| گر چه می‌گفت که زارت بکشم می‌دیدم | که نهانش نظری با من دلسوخته بود | |||
| کفر زلفش ره دین میزد و آن سنگین دل | در پیش مشعلی | |||
| در پیش مشعلی از چهره برافروخته بود | ||||
<< بازگشت به صفحه اصلی