Sunday, November 22, 2009
وداع یاران
 | ||||
| تصنیف دشتی شعر: سعدی آهنگ: محمد‌رضا لطفی؟ اجرا: بهمن ماه ۱۳۵۵* |
 |
|||
| بگذار تا بگرییم چون ابر در بهاران | کز سنگ ناله خیزد روز وداع یاران | |||
| [کز سنگ ناله خیزد روز وداع یاران] | ||||
| با ساربان بگویید احوال آب چشمم | تا بر شتر نبندد محمل به روز باران | |||
| [تا بر شتر نبندد محمل به روز باران] | ||||
| هر کو شراب فرقت روزی چشیده باشد | داند که سخت باشد قطع امیدواران | |||
| [داند که سخت باشد قطع امیدواران] | ||||
| ای صبح شب‌نشینان جانم به طاقت آمد | ||||
| ای صبح شب‌نشینان جانم به طاقت آمد | از بس که دیر ماندی چون شام روزه‌داران | |||
| سعدی به روزگاران مهری نشسته بر دل | بیرون نمی‌توان کرد الا به روزگاران | |||
| [بیرون نمی‌توان کرد الا به روزگاران] | ||||
| [الا به روزگاران] | ||||
*: این تصنیف در بهمن ماه ۱۳۵۵ از رادیوی ملی ایران به مناسبت وفات «نورعلی‌خان برومند» پخش شده است.
<< بازگشت به صفحه اصلی