Maestro Mohammad Reza Shajarian: غلام نرگس مست تو تاجدارانند

Wednesday, November 19, 2008

غلام نرگس مست تو تاجدارانند


آواز سه گاه شعر: حافظ، بابا طاهر آلبوم: آذرستون

(-)

غلام نرگس مست تو تاجدارانند

خراب باده لعل تو

خراب باده لعل تو هوشیارانند

(-)

تو را صبا و مرا آب دیده شد غماز

و گرنه نه

و گر نه عاشق و معشوق رازدارانند

(-)

به زیر زلف دوتا چون گذر کنی بینی

که از یمین و یسارت چه بیقرارانند

چه بیقرارانند

(-)

گذار کن چو صبا بر بنفشه‌زار و ببین

که از تطاول زلفت چه سوگوارانند

(-)

رقیب درگذر و بیش از این مکن مخلط

رقیب، ای رقیب درگذر و بیش از این مکن مخلط

رقیب درگذر و بیش از این مکن مخلط

که ساکنان در دوست خاکسارانند

خاکسارانند

(-)

نصیب ماست بهشت ای خداشناس برو

که مستحق کرامت گناهکارانند

(-)

تو دستگیر شو ای خضر پی خجسته که من

پیاده می‌روم و همرهان سوارانند

(-)

نه من بر آن گل عارض غزل سرایم و بس

که عندلیب تو از هر طرف هزارانند

هزارانند

(-)

بیا به میکده و چهره ارغوانی کن

مرو به صومعه

مرو به صومعه کآنجا سیاه‌کارانند

(-)

خلاص حافظ از آن زلف تابدار مباد

که رستگان کمند تو رستگارانند

(-)

عزیزم کاسه چشمُم سرایت

میون هر دو چشمم جای پایت

ازو ترسم که غافل پا نهی باز

نشینه خار مژگونُم به پایت

(-)

بود درد مو و درمونُم از دوست

بود وصل مو و هجرونُم از دوست

اگه قصابُم از تن واکِره پوست

جدا هرگز نگرده جونُم از دوست

(-)

تو دوری از برُم دل در برُم نیست

هوای دیگری اندر سرُم نیست

به جان دلبرُم کز هر دو عالم

تمنای دگر جز دلبرُم نیست

(-)

غم عشقت بیابون پرورُم کرد

هوای بخت بی بال و پرُم کرد

به مو گفتی صبوری کن صبوری

صبوری طرفه خاکی بر سرُم کرد

به مو گفتی صبوری کن صبوری

صبوری طرفه خاکی بر سرُم کرد

(-)

دلُم بی وصل تو شادی مبیناد

به غیر از محنت آزادی مبیناد

خراب آباد دل بی مقدم تو

الهی هرگز آبادی مبیناد

(-)

مو که سر در بیابونُم شب و روز

سرشک از دیده بورانُم شب و روز

نه تب دیرُم نه جاییم میکنه درد

همی دونم که نالونُم شو و روز

نالونُم شو و روز

شو و روز

(-)

چرا آزرده حالی ای دل ای دل

مدام اندر خیالی ای دل ای دل

برو کنجی نشین شکر خدا کن

که شاید کامی یابی ای دل ای دل

(-)

مگه شیر و پلنگی ای دل ای دل

به مو دایم به جنگی ای دل ای دل

اگه دستُم رِسه خونت بریزُم

ببینُم تا چه رنگی ای دل ای دل

(-)

به روی دلبری گر مایلستُم

مکن منعُم گرفتار دلستُم

به روی دلبری گر مایلستُم

مکن منعُم گرفتار دلستُم

خدا را ساربون آهسته میرون

خدا را ساربون آهسته میران

که مو وامونده این قافلستُم

*: تصویر آرامگاه حافظ در دوره قاجاریه.

۱	غلام نرگس مست تو تاجدارانند	خراب باده لعل تو هوشیارانند
۲	تو را صبا و مرا آب دیده شد غماز	و گر نه عاشق و معشوق رازدارانند
۳	ز زیر زلف دوتا چون گذر کنی بنگر	که از یمین و یسارت چه سوگوارانند
۴	گذار کن چو صبا بر بنفشه زار و ببین	که از تطاول زلفت چه بی‌قرارانند
۵	نصیب ماست بهشت ای خداشناس برو	که مستحق کرامت گناهکارانند
۶	نه من بر آن گل عارض غزل سرایم و بس	که عندلیب تو از هر طرف هزارانند
۷	تو دستگیر شو ای خضر پی خجسته که من	پیاده می‌روم و همرهان سوارانند
۸	بیا به میکده و چهره ارغوانی کن	مرو به صومعه کان جا سیاه کارانند
۹	خلاص حافظ از آن زلف تابدار مباد	که بستگان کمند تو رستگارانند

۱	عزیزا کاسه‌ی چشمم سرایت	میان هردو چشمم جای پایت
۲	از آن ترسم که غافل پا نهی تو	نشنید خار مژگانم بپایت

۱	بود درد مو و درمانم از دوست	بود وصل مو و هجرانم از دوست
۲	اگر قصابم از تن واکره پوست	جدا هرگز نگردد جانم از دوست

۱	ته دوری از برم دل در برم نیست	هوای دیگری اندر سرم نیست
۲	بجان دلبرم کز هر دو عالم	تمنای دگر جز دلبرم نیست

۱	غم عشقت بیابان پرورم کرد	فراقت مرغ بی‌بال و پرم کرد
۲	بمو واجی صبوری کن صبوری	صبوری طرفه خاکی بر سرم کرد

۱	دلم بی وصل ته شادی مبیناد	زدرد و محنت آزادی مبیناد
۲	خراب آباد دل بی مقدم تو	الهی هرگز آبادی مبیناد

۱	بی ته سر در بیابانم شو و روز	سرشک از دیده بارانم شو و روز
۲	نه بیمارم که جایم میکری درد	همیدانم که نالانم شو و روز

۱	چرا دایم بخوابی ای دل ای دل	ز غم در اضطرابی ای دل ای دل
۲	بوره کنجی نشین شکر خدا کن	که شاید کام یابی ای دل ای دل

۱	مگر شیر و پلنگی ای دل ای دل	بمو دایم به جنگی ای دل ای دل
۲	اگر دستم فتی خونت بریجم	بوینم تا چه رنگی ای دل ای دل

۱	بروی دلبری گر مایلستم	مکن منعم گرفتار دلستم
۲	خدا را ساربان آهسته میران	که من وامانده‌ی این قافلستم

<< بازگشت به صفحه اصلی