Maestro Mohammad Reza Shajarian: تا کی روم از عشق تو شوریده به هر سوی

Sunday, May 25, 2008

تا کی روم از عشق تو شوریده به هر سوی


آواز افشاری شعر: سعدی آلبوم: غوغای عشقبازان

(-)

تا کی روم از عشق تو شوریده به هر سوی

تا کی دوم از شور تو دیوانه به هر کوی

(-)

صد نعره همی آیدم از هر بن مویی

خود در دل سنگین تو نگرفت سر موی

(-)

بر یاد بناگوش تو بر باد دهم جان

تا باد مگر پیش تو بر خاک نهد روی

(-)

خود کشته ابروی توام من به حقیقت

گر کشتنیم باز بفرمای به ابروی

(-)

بیرون نشود عشق توام تا ابد از دل

کاندر ازلم حرز تو بستند به بازوی

(-)

آنان که به گیسو دل عشاق ربودند

از دست تو در پای فتادند چو گیسوی

از دست تو در پای فتادند، فتادند چو گیسوی

(-)

تا عشق سرآشوب تو همزانوی ما شد

سر برنگرفتم، بر نگرفتم به وفای تو ز زانوی

سر برنگرفتم به وفای تو ز زانوی

(-)

خود کشته ابروی توام من به حقیقت

گر کشتنیم باز بفرمای به ابروی

(-)

من اندر خود نمی‌یابم که روی از دوست برتابم

بدار ای دوست دست از من که طاقت رفت و پایابم

(-)

تنم فرسود و عقلم رفت و عشقم همچنان باقیست

و گر جانم دریغ آید نه مشتاقم که کذابم

(-)

نگفتی بیوفا یارا که دلداری کنی ما را

مرا گر دست می‌گیری بیا کز سر گذشت آبم

(-)

سر از بیچارگی گفتم نهم شوریده در عالم

دگر ره پای می‌بندم وفای عهد اصحابم

۱	تا کی روم از عشق تو شوریده به هر سوی	تا کی دوم از شور تو دیوانه به هر کوی
۲	صد نعره همی‌آیدم از هر بن مویی	خود در دل سنگین تو نگرفت سر موی
۳	بر یاد بناگوش تو بر باد دهم جان	تا باد مگر پیش تو بر خاک نهد روی
۴	سرگشته چو چوگانم و در پای سمندت	می‌افتم و می‌گردم چون گوی به پهلوی
۵	خود کشته ابروی توام من به حقیقت	گر کشتنیم بازبفرمای به ابروی
۶	آنان که به گیسو دل عشاق ربودند	از دست تو در پای فتادند چو گیسوی
۷	تا عشق سرآشوب تو همزانوی ما شد	سر برنگرفتم به وفای تو ز زانوی
۸	بیرون نشود عشق توام تا ابد از دل	کاندر ازلم حرز تو بستند به بازوی
۹	عشق از دل سعدی به ملامت نتوان برد	گر رنگ توان برد به آب از رخ هندوی

۱	من اندر خود نمی‌یابم که روی از دوست برتابم	بدار ای دوست دست از من که طاقت رفت و پایابم
۲	تنم فرسود و عقلم رفت و عشقم همچنان باقی	و گر جانم دریغ آید نه مشتاقم که کذابم
۳	بیا ای لعبت ساقی نگویم چند پیمانه	که گر جیحون بپیمایی نخواهی یافت سیرابم
۴	مرا روی تو محرابست در شهر مسلمانان	و گر جنگ مغل باشد نگردانی ز محرابم
۵	مرا از دنیی و عقبی همینم بود و دیگر نه	که پیش از رفتن از دنیا دمی با دوست دریابم
۶	سر از بیچارگی گفتم نهم شوریده در عالم	دگر ره پای می‌بندد وفای عهد اصحابم
۷	نگفتی بی‌وفا یارا که دلداری کنی ما را	الا ار دست می‌گیری بیا کز سر گذشت آبم
۸	زمستانست و بی برگی بیا ای باد نوروزم	بیابانست و تاریکی بیا ای قرص مهتابم
۹	حیات سعدی آن باشد که بر خاک درت میرد	دری دیگر نمی‌دانم مکن محروم از این بابم

<< بازگشت به صفحه اصلی