*: ظاهرا اصل بیت آخر به این شکل است: «بیا در برم از وفا یک شب، ای مه نخشب، بت بهاری/ تازه کن عهدی، تازه کن عهدی، که برشکستی»
بند دوم تصنیف هم به این قرار است: «به باغ رفتم دمی به گل نظاره کردم/ چو غنچه پیراهن از غم تو پاره کردم/ روا نباشد اگر ز من کناره جویی/ که من ز بهر تو از جهان کناره کردم/ ای پری پیکر، سرو سیمین بر، بت بهاری/ مهوشی جانا، دلکشی اما، وفا نداری/ به باغ رفتم چو عارضت گلی ندیدم/ زگلشنت از مراد دل گلی نچیدم/ به خاک کوی تو لاجرم وطن گزیدم/ ببین در وطن، از رفیقانت وز رقیبانت چه‌ها کشیدم، از رفیقانت وز رقیبانت چه‌ها کشیدم»
**: مجله موسیقی شماره ۱۷، آلبوم ترانه‌های ایرانی، کتاب آهنگهای اصیل ایرانی و مجموعه آثار درویش خان، آهنگ را از درویش خان و مجله موسیقی شماره ۲۰ و آلبوم عشق داند آن را از عارف می‌داند. در کتاب تصانیف عارف (از ارشد تهماسبی) هم ذکری از این آهنگ نیست. کتاب تصنیفهای قدیمی دوامی هم می‌نویسد: «آهنگ از درویش خان و شعر از ملک الشعرای بهار است که در مجلس شورای ملی به نفع حریق زدگان شهر آمل تخصیص داده شده در سال ۱۲۹۴ خورشیدی خوانده و اجرا گردیده، بندهای دیگر در دیوان عارف[!!] آمده.»
***: اجرای این پست از آلبوم «عشق داند» گرفته شده، اجرای آلبوم «بهار دلکش» همراه با ارکستر پایور را از اینجا می‌توانید دریافت کنید.