Maestro Mohammad Reza Shajarian: آذرستون

Monday, February 11, 2008

آذرستون


آواز شوشتری و دشتستانی شعر: غزل منسوب به مولوی، دوبیتیها از باباطاهر آلبوم: آذرستون

(-)

ما در ره عشق تو اسیران بلاییم

کس نیست چنین عاشق بیچاره که ماییم

(-)

بر ما نظری کن که در این شهر غریبیم

بر ما کرمی کن که در این شهر گداییم

(-)

زهدی نه نه

زهدی نه که در کنج مناجات نشینیم

وجدی نه،نه، که در گرد خرابات برآییم

(-)

نه اهل صلاحیم

نه اهل صلاحیم و نه مستان خرابیم

اینجا نه

اینجا نه و آنجا نه، چه گوییم و کجاییم

(-)

حلاج‌وشانیم که از دار نترسیم

مجنون‌صفتانیم که در عشق، خداییم

(-)

ترسیدن ما چونکه هم از بیم بلا بود

اکنون، ز چه ترسیم که در عین بلاییم

(-)

ما را به تو سرّیست که کس محرم آن نیست

گر سر برود سرّ تو با کس نگشاییم

(-)

ما را، نه غم دوزخ و، نه حرص بهشت است

بردار ز رخ پرده که مشتاق لقاییم

(-)

گلستون

گلستون جای تو ای نازنینُم

مو در گُلخَن، به خاکستر نشینُم

چه در گلشن، چه در گلخن چه صحرا

چو دیده واکِرُم جز تو نوینُم

(-)

ز عشقت آتشی در بوته دیرُم

در اون آتش دل و جان سوته دیرُم

ز عشقت آتشی در بوته دیرُم

در اون آتش دل و جان سوته دیرُم

سگِت گر پا نِهَه بر چشمُم ای دوست

به مژگون خاک راهِش روته دیرُم

(-)

هزاران غم به دل اندوته دیرُم

به سینه آتشی افروته دیرُم

به یک آه سحرگاه از دل تنگ

هزاران مدعی را سوته دیرُم

سوته دیرُم

(-)

غم عالم همه کِردی ببارُم

مگه مو

مگه مو، لوک مست سرقِطارم

مهارُم کِردی و دادی به ناکس

فزودی هر زمان باری به بارُم

(-)

به آهی گنبد خضرا بسوجُم

فلک را جمله سر تا پا بسوجُم

بسوجُم ار نه کارُم را بساجی

چه فرمایی بساجی یا بسوجُم

(-)

به دل درد غمت باقی هنوزُم

کسی واقف نَبو از درد و سوزُم

نَبو یک بلبل سوته به گلشن

به سوز مو نَبو کافر به روزُم

(-)

فلک کی بشنُوِه آه و فغونُم

به هر گردش زنه آتش به جونُم

یک عمری بُگذرونُم با غم و درد

به کام دل نگرده آسمونم

(-)

بی ته گلشن چو زندونه به چشمُم

گلستون، آذرستونه به چشمُم

بی ته آرام و عمر و زندگانی

همه خواب پریشونه به چشمُم

(-)

خوش آن ساعت که دیدار ته وینُم

کمند عنبرین تار ته وینُم

نوینه خرمی هرگز دل مو

مگر آن دم که رخسار ته وینُم

(-)

مو که افسرده حالُم چون ننالُم

شکسته پر و بالُم چون ننالُم

مو که افسرده حالُم چون ننالُم

شکسته پر و بالُم چون ننالُم

همه گویند فُلانی ناله کم کن

تو آیی در خیالُم، چون ننالُم

چون ننالُم

تو آیی در خیالُم، چون ننالُم

چون ننالُم

*: مینیاتور از 1saoshyant.blogspot.com گرفته شده است.

۱	ما در ره عشق تو اسیران بلاییم	کس نیست چنین عاشق بیچاره که ماییم
۲	بر ما نظری کن که در این شهر غریبیم	بر ما کرمی کن که در این شهر گداییم
۳	وجدی نه که بر گرد خرابات برآییم	زهدی نه که در کنج مناجات نشینیم
۴	نه اهل صلاحیم و نه مستان خرابیم	اینجا نه و آنجا نه چه قومیم و کجاییم
۵	حلاج وشانیم که از دار نترسیم	مجنون صفتانیم که در عشق خداییم
۶	ترسیدن ما چون که هم از بیم بلا بود	اکنون ز چه ترسیم که در عین بلاییم
۷	ما را به تو سریست که کس محرم آن نیست	گر سر برود سر تو با کس نگشاییم
۸	ما را نه غم دوزخ و نه حرص بهشت است	بردار ز رخ پرده که مشتاق لقاییم
۹	دریاب دل شمس خدا مفخر تبریز	رحم آر که ما سوخته داغ خداییم

۱	گلستان جای تو ای نازنیننم	مو در گلخن به خاکستر نشینم
۲	چه در گلشن چه در گلخن چه صحرا	چو دیده واکرم جز ته نوینم

۱	زعشقت آتشی در بوته دیرم	در آن آتش دل و جان سوته دیرم
۲	سگت ار پا نهد بر چشمم ایدوست	بمژگان خاک پایش روته دیرم

۱	هزاران غم بدل اندوته دیرم	هزار آتش بجان افروته دیرم
۲	بیک آه سحر کز دل برآرم	هزاران مدعی را سوته دیرم

۱	غم عالم همه کردی ببارم	مگر مو لوک مست سر قطارم
۲	مهارم کردی و دادی به ناکس	فزودی هر زمان باری ببارم

۱	به آهی گنبد خضرا بسوجم	فلک را جمله سر تا پا بسوجم
۲	بسوجم ار نه کارم را بساجی	چه فرمائی بساجی یا بسوجم

۱	بدل درد غمت باقی هنوزم	کسی واقف نبو از درد و سوزم
۲	نبو یک بلبل سوته به گلشن	به سوز مو نبو کافر به روزم

۱	فلک کی بشنود آه و فغانم	بهر گردش زند آتش بجانم
۲	یک عمری بگذرانم با غم و درد	بکام دل نگردد آسمانم

۱	بیته گلشن چو زندان بچشمم	گلستان آذرستان بچشمم
۲	بیته آرام و عمر و زندگانی	همه خواب پریشان بچشمم

۱	خوش آنساعت که دیدار ته وینم	کمند عنبرین تار ته وینم
۲	نوینه خرمی هرگز دل مو	مگر آن دم که رخسار ته وینم

۱	مو که آشفته حالم چون ننالم	شکسته پر و بالم چون ننالم
۲	همه گویند فلانی چند نالی	تو آیی در خیالم چون ننالم

<< بازگشت به صفحه اصلی