Wednesday, January 03, 2007
می برزند ز مشرق، شمع فلک زبانه
 | ||
| آواز سهگاه شعر: سعدی آلبوم: دستان |
 |
|
|
(اورجوزه)
|
|
میبرزند، ز مشرق؛ شمع فلک، زبانه
|
|
ای ساقی صبوحی، در ده می، شبانه
|
|
(اورجوزه)
|
|
عقلم بدزد، لختی؛ چند اختیا،ر دانش
|
|
هوشم ببر، زمانی؛ تا کی غم، زمانه
|
|
(اورجوزه)
|
|
گر سنگ فت،نه بارد؛ فرق منش، سپر کن
|
|
گر تیر طع،نه آید؛ جان منش، نشانه
|
|
(اورجوزه)
|
|
صوفی و کن،ج خلوت؛ سعدی و طَرف صحرا
|
|
صاحب هنر، نگی،رد؛ بر بیهنر، بهانه
|
| ۱ | میبرزند ز مشرق شمع فلک زبانه | ای ساقی صبوحی درده می شبانه | |
| ۲ | عقلم بدزد لختی چند اختیار دانش | هوشم ببر زمانی تا کی غم زمانه | |
| ۳ | گر سنگ فتنه بارد فرق منش سپر کن | ور تیر طعنه آید جان منش نشانه | |
| ۴ | گر می به جان دهندت بستان که پیش دانا | ز آب حیات بهتر خاک شرابخانه | |
| ۵ | آن کوزه بر کفم نه کب حیات دارد | هم طعم نار دارد هم رنگ ناردانه | |
| ۶ | صوفی چگونه گردد گرد شراب صافی | گنجشک را نگنجد عنقا در آشیانه | |
| ۷ | دیوانگان نترسند از صولت قیامت | بشکیبد اسب چوبین از سیف و تازیانه | |
| ۸ | صوفی و کنج خلوت سعدی و طرف صحرا | صاحب هنر نگیرد بر بی هنر بهانه |
<< بازگشت به صفحه اصلی